لوکزامبورگ (به آلمانی: Großherzogtum Luxemburg)، (به فرانسوی: Grand-Duché de Luxembourg) کشور کوچکی در شمال اروپا است. پایتخت آن شهر لوکزامبورگ می‌باشد. لوکزامبورگ با آلمان، فرانسه و بلژیک مرز مشترک دارد. این کشور با توجه به جمعیت پانصد هزار نفری‌اش از کشورهای ثروتمند اروپایی به حساب می‌آید. لوکزامبورگ همواره شرایط سیاسی و اقتصادی باثباتی داشته‌است.
تاریخ[ویرایش]
به‌خاطر موقعیت لوکزامبورگ، این کشور باستانی قرن‌ها را در جنگ گذرانده‌است. خاندان سلطنتی لوکزامبورگ که در سال 963 به‌وسیله زیگفری تأسیس شد، چهار فرمانروا از امپراتوری مقدس روم را شامل می‌شد. یکی از آنها، شارل چهارم بود که در 1354 لوکزامبورگ را به سطح دوک نشین ارتقا داد. این دوک نشین در 1443 با بورگاندی متحد شد.
بعد از 300 سال محاصره سخت و نبردهای خونین، دژ لوکزامبورگ بر اساس معاهده اوترخت (1713) به اتریش واگذار، و پس از آن بر اساس صلح‌نامه کامپو فورمیو به فرانسه ملحق شد. بعد از کنگره وین (1815) لوکزامبورگ به‌عنوان ملک شخصی به ویلیام اول، پادشاه هلند، واگذار شد.
لوکزامبورگ در 1839 استقلال یافت و بخش غربی این کشور باستانی به بلژیک داده شد. عهدنامه لندن در 1867 بی‌طرفی دائمی دوک‌نشین را اعلام کرد. ارتش آلمان در 1914 و 1940این بی‌طرفی را نقض کرد. بعد از جنگ جهانی دوم لوکزامبورگ نقش مهمی در تأسیس بنلوکس، ناتو، و جامعه اروپا داشت.
سیاست
براساس قانون اساسی سال 1868، قدرت اجرایی در دست دوک اعظم و کابینه است. دوک اعظم می‌تواند قوه قانون‌گذاری را منحل کند که در آن صورت باید در طول سه ماه انتخابات برگزار شود. مجلس نمایندگان لوکزامبورگ از شصت نماینده تشکیل شده‌است که مستقیماً از طریق انتخابات برای یک دورهٔ پنج ساله انتخاب می‌شوند.
لوکزامبورگ از اعضای مؤسس اتحادیه اقتصادی اروپا (اکنون اتحادیه اروپا) بود. این کشور همچنین در پیمان شنگن شرکت داشت که نام آن از روستای شنگن لوکزامبورگ گرفته شده‌است و هدف آن آزادسازی جابجایی شهروندان در کشورهای عضو است.
در سال 2013 اگزاویه بتل از حزب دموکراتیک به عنوان نخست‌وزیر لوکزامبورگ انتخاب شد و به نخست‌وزیری 18 سالهٔ ژان-کلود یونکر پایان داد.
مجلس نمایندگان لوکزامبورگ در سال 2014 ازدواج همجنس‌گرایان را در این کشور قانونی کرد.
اقتصاد[ویرایش]
بیشترین درآمد سالانه بین کشورهای اروپا را دارا می‌باشد.
بخش صنعتی این کشور در حوزه‌هایی همچون فولاد، مواد شیمیایی و لاستیک فعال است. بخش زیادی از اقتصاد لوکزامبورگ به خدمات، به ویژه بانکداری و امور مالی متکی است. لوکزامبورگ مهمترین مرکز بانکداری خصوصی در ناحیه یورو است.
واحد پول[ویرایش]
واحد پول لوکزامبورگ از سال 2002 یورو است. پیش از سال 2002 و در تمام طول قرن بیستم واحد پول این کشور فرانک لوکزامبورگ بود.
مردم[ویرایش]
تعداد ساکنان این کشور طبق سرشماری سال 2004، 455 هزار نفر بوده‌است. از این تعداد افراد 40٪ غیر بومی بودند.
زبان[ویرایش]
سه زبان رسمی این کشور آلمانی، فرانسوی و لوکزامبورگی هستند.